Verhalen
Snelkookpan
Onderstaand weer een stuk van Saïd, student van Howie the Harp™ Rotterdam. Hij beschrijft hierin hoe hij de tweede maand van de opleiding heeft beleefd. Het werd eerder gepubliceerd op OngekendHaags.nl, een digitaal platvorm voor mensen met een psychische bijzonderheid.
Vooruitkijken en terugblikken
Het jaar 2016 is alweer even voorbij. En een nieuw jaar is begonnen met kansen, mogelijkheden en uitdagingen. Teleurstellingen, frustraties en mislukkingen zullen er ongetwijfeld ook zijn. Hierin zal 2017 niet verschillen van alle voorgaande jaren. Because that’s life. Laat ik me leiden door al die zaken waar ik eigenlijk geen invloed op kan uitoefenen of richt ik mijn kostbare energie op wat goed voor mij is? De grote vraag is natuurlijk hoe? Hoe kan ik in deze vaak chaotische en onbegrijpelijke wereld me niet alleen staande houden, maar ook nog ergens de kracht vandaan halen om te groeien, me te ontplooien en als het even kan ook nog een zinvolle bijdrage leveren aan diezelfde wereld? En dan zou hier nu logischerwijs het antwoord moeten komen op die vraag, want waarom de vraag opwerpen en geen antwoord aanreiken?
Maar eerst even een korte terugblik. 2016 is voor mij in meerdere opzichten een ommekeer geweest. Ik heb mijn fysieke en mentale grenzen steeds meer weten te verleggen door het hardlopen. Ik heb ‘gewoon’ een marathon gelopen in een best wel snelle tijd al zeg ik het zelf. Maar wat ik veel belangrijker vind: ik heb er van begin tot eind van genoten. Het feit , dat ik dit kan en heb gedaan geeft mij zoveel kracht en vertrouwen. Zinnen als ‘Ik kan dat toch niet’, ‘Maar dat is toch helemaal niks voor mij’ en ‘Dat gaat mij toch nooit lukken’ worden hierdoor steeds meer naar de achtergrond verdreven. En ook in 2017 staat er weer een marathon op het programma. In april ga ik in Rotterdam met net zoveel plezier en enthousiasme mijn pijngrens opzoeken. En natuurlijk wil ik dan ook dat er een mooie tijd uitkomt. So, wish me luck!
De allergrootste ommekeer van het afgelopen jaar wordt geïllustreerd door het volgen van de opleiding bij Howie the Harp. Ik heb eerder ‘de achtbaan’ als metafoor gebruikt om uit te leggen wat deze opleiding voor mij betekent en hoe dit voor mij voelt. Ik wil er nu een andere aan toevoegen: de snelkookpan. En natuurlijk past (ook) deze metafoor niet een-op-een, maar het heeft er wel wat van weg vind ik.
De opleiding duurt niet zo lang (een jaar). In de eerste zes maanden wordt er in redelijk hoog tempo veel theorie behandeld. Je energie goed verdelen om heelhuids en zonder al te veel kleerscheuren de eindstreep te halen lijkt mij van groot belang. Tijdens deze best wel korte periode komen er ook nog zoveel indrukken en emoties op je af, dat je hoe dan ook geconfronteerd wordt met je eigen gedrag en emoties. Ook de verhalen en het gedrag van de studiegenoten maken soms zo veel los, dat er wel iets mee gedaan moét worden. Stop een stuk of twintig mensen met al hun kwetsbaarheden, eigenaardigheden, verledens en behoeftes bij elkaar in één klaslokaal en zie wat er gebeurt. Uiteraard gaat dat botsen en schuren en wrijven. En hoe moeilijk en ingewikkeld het soms ook is, we komen er uiteindelijk wel uit door naar elkaar te blijven luisteren en voor elkaar open te staan. En natuurlijk is er ruimte genoeg om stoom af te blazen, want anders heeft de hoge druk vooral averechtse effecten. Dat stoom afblazen kan natuurlijk altijd, maar op vrijdagen is hier speciaal ruimte voor vrijgemaakt. Vaak levert dit hele mooie interacties op en inzichten over waarom jij je gedraagt zoals je je gedraagt en hoe dat zit bij de ander. Je gebruikt je eigen kwetsbaarheid en die van anderen om zelf sterker te worden. Dit is wat er denk ik ook in een snelkookpan gebeurt. Er wordt gedoseerd energie gebruikt om de druk onder controle te houden. De groenten (of wat je dan ook in zo’n pan wilt stoppen) zijn sneller gaar dan met gewoon koken. En niet geheel onbelangrijk, alle vitamines en andere voedingsstoffen blijven behouden. Loopt de druk toch op, dan kan je met een draai aan een knop stoom laten ontsnappen. En voor je het weet heb je een heerlijke maaltijd op je bord staan. Tot zo ver de stoomcursus (!) ‘Hoe gebruik ik een snelkookpan, voor dummies’.
Wat het lopende jaar allemaal gaat brengen weet ik uiteraard niet. Het afgelopen jaar heeft mij in ieder geval een hele hoop gebracht. En dat is denk ik precies het antwoord op de eerder gestelde vraag. Hoop. Een hele hoop.
Saïd