Nieuws

''Alles valt nu samen, het is bijna niet te geloven''

Ervaringsdeskundigen Kevin, Desi en Ricardo (vlnr op de foto) liepen tijdens hun opleiding bij Howie stage bij het Zorg- en Veiligheidshuis Brabant Zuidoost. Ricardo is er nu zelfs alweer 1 jaar in dienst. In dit sterke interview vertellen zij over hun achtergrond, de lange weg die zij hebben afgelegd en de mooie resultaten die uit de opleiding zijn voortgekomen.

“We hebben afgelopen jaar enorm hard gewerkt”, vertellen Kevin en Desi, leerlingen van de opleiding tot ervaringsdeskundige. Kevin: “Om 6 uur ’s ochtends met de trein naar Rotterdam, vier dagen per week. Ik heb toch meer zelfdiscipline dan ik dacht.” Desi: “Het was best heftig om met je eigen levensverhaal aan de slag gaan, het leek soms wel therapie. Maar het is ons gelukt!” Net als Ricardo hebben de twee studenten een lang verleden achter de rug met verslaving, criminaliteit, detentie en een periode van dakloosheid. Toch vonden ze de kracht om hun leven ingrijpend te veranderen. Kevin: “Ooit had ik een gezin, een huis en een goede baan. Na mijn scheiding kreeg ik een burn out, ging ik drugs gebruiken en raakte ik alles kwijt wat me lief was. Meerdere klinische opnames waren nodig voordat bij Kevin de knop omging: “Ik ontdekte dat verandering niet gaat over stoppen met iets wat slecht voor je is. Het gaat over wat je wél wil en wél kan. Je moet voor jezelf durven kiezen.” Bij Desi kwam de omslag toen ze besloot uit een zeer geweldadige relatie te stappen en haar kind vrijwillig onderbracht bij een crisisgezin. “Mijn zoontje was mijn belangrijkste drijfveer. Ik ben in 3 dagen afgekickt en daarna in kleine stapjes aan mezelf gaan werken. Ik wilde hem een veilig thuis kunnen bieden.”    

Inspiratiebron
Ricardo werkt sinds een jaar als ervaringsdeskundige bij het ZVH en dat bevalt hem goed. “Er voor iemand zijn, dat is het beste wat je kan doen. Je kan iemands problemen niet wegtoveren, maar je bouwt wel een band op, er is een gevoel van herkenning bij elkaar. Een tijdje geleden kwamen we bij een meisje van 24 met wie het heel slecht ging, er was een serieuze suïcidedreiging. Ik stak van de zenuwen een sigaret op, terwijl ik net gestopt was met roken. Slaat dat meisje me ineens tegen mijn schouder: ‘Wat doe je nou gozer, je was toch gestopt?” 

Door haar zorg om mij was ze even afgeleid. Dat vond ik wel mooi. Uiteindelijk konden we haar motiveren om hulp te accepteren en gaat het nu ietsje beter.” Kevin vult aan: “Toen ik bezig was met mijn herstel, kwam Ricardo ook bij mij langs. Ik vond het prachtig werk wat hij deed. Onbewust heeft hij me denk ik geinspireerd om dit pad te kiezen. Omdat ik ook zo’n baan wilde, ging ik op zoek en toen kreeg ik deze kans.”  

Confronterend werk
Desi en Kevin merkten tijdens hun stageperiode 
dat het werk hen goed afgaat, maar dat het soms ook  confronterend kan zijn. Desi: “Je komt op plekken in de stad waar je zelf hebt gebruikt, je komt bij mensen die zwaar onder invloed zijn. Dat doet wat met je. Het is belangrijk dat je daarover blijft praten. Gelukkig krijgt we hele goede begeleiding vanuit het ZVH.” De twee zien hun meerwaarde vooral in de connectie die ze maken met cliënten. Kevin: “Ik snap hoe eng het is om je leven te veranderen. Hoe onzeker je daarvan wordt. Ik wil cliënten laten zien dat het echt mogelijk is, dat er hoop is op een goede toekomst.” Ook delen ze graag hun persoonlijke ervaringen met professionals. Desi: “Het is voor een hulpverlener soms onbegrijpelijk waarom iemand steeds weer dezelfde foute keuzes blijft maken. Ze vragen me dan hoe dat zit. Liegen, stelen en beroven heb ik van huis uit ook niet meegekregen. En toch deed ik het. Je bent iemand anders als je verslaafd bent. Hoe dat werkt in je hoofd, kan ik heel goed uitleggen.”
 
Levensgeluk
Kevin en Desi zijn een lange weg gegaan. Toen ze met de opleiding begonnen, ontstond er ineens een waterval van positieve gebeurtenissen. Allebei kregen ze een eigen huisje, Kevin kan zijn kinderen weer zien en de ondertoezichtstelling van Desi’s zoontje is opgeheven. Hij woont weer thuis en ze mag hem zelfstandig opvoeden. Bewindvoering werd ingezet en de gemeente zegde toe de hoge tandartsrekening te betalen. Desi: “Alles valt nu samen, het is bijna niet te geloven. Soms denk ik: waar hebben we dat aan verdiend? Kevin: “Daar hebben we hard voor geknokt, hoor!”  Bang voor een terugval zijn ze niet meer. Ze weten nu wat levensgeluk is, al moeten ze nog steeds met heel weinig rondkomen. Kevin: “Vroeger had ik geld, maar voelde ik me leeg van binnen. Nu heb ik bijna niks, maar ik sta wel iedere dag met plezier op en geniet van de kleine dingen. Geluk zit echt in jezelf.”  

Alle drie gaan ze op de foto met een stralend gebit. Kevin: “Door de drugs gaan je tanden eraan. Maar ja, je mond is wel je visitekaartje. Dankzij de gemeente konden we echt een nieuwe start maken, ook qua uiterlijk.”